این کار بایستی بتدریج صورت گیرد ابتدا فاصله او را از تخت خودتان بیشتر نمایید و سپس او را به اتاقش منتقل کنید.

 کودک را برای اینکار تشویق کنید و با هر بار خوابیدن در اتاقش به او جایزه بدهید. در مقابل اصرار کودکان به خوابیدن در اتاق خودتان بایستی مقاومت کرده و سعی کنید با سرگرمی های مختلف او را به اتاقش ببرید.

اگر قانونی وضع می شود باید در خانه اجرا شود اما پیش از هر چیز دقت کنید که این قانون چه تاثیر روانی روی کودک دارد. در بعضی خانواده ها سابقه مشکلات روانی وجود دارد و بنابراین احتمال بروز این مشکل درکودک هم هست و با جدا کردن او این حالت در او تشدید می شود

شرایط روحی کودک خود را در نظر بگیرید
جدا کردن اتاق خواب برای کودکانی که دچار اضطراب جدایی شدید می باشند بهتر است تحت نظات یک مشاور صورت گیرد و کودک بخاطر این مساله تحت فشار قرار نگیرد.برخی والدین تصورمی کنند اضطراب جدایی با جدا کردن اتاق خواب کودک ممکن است بهبود یابد درصورتی که در بیشتر موارد اینکار باعث تشدید اضطراب جدایی در کودکان می گردد.

مادر از لحاظ روحی آماده باشد
اولین چیزی که برای جدا کردن اتاق کودک نیاز است، همراهی والدین بخصوص مادر است. آرامش داشتن مادر در این زمینه بدون شک به حل هرچه سریعتر این مشکل کمک خواهد کرد.

هنگام خوابیدن کودک در اتاق خواب به هیچ وجه کنارش یا در تختخوابش دراز نکشید، بلکه کنار تختش بنشینید و با قصه گویی و هر کاری که فکر می کنید علاقه دارد، به او کمک کنید تا بخوابد.

برخی والدین می گویند با کودک 5-6 ساله خود در یک اتاق می خوابند وبا این قضیه مشکلی ندارند اما اتفاقا این یک اشکال بزرگ است که باید بررسی شود.
در خواباندن کودکان به هیچ وجه مو یا دست خود را در اختیار کودک نگذارید و اجازه دهید راه اینکه خودشان به خواب فرو روند را بیاموزند.